عوامل دخیل در آرتروز زانو
ریسک های بروز آرتروز زانو کدامند؟
عوامل زیادی میتوانند ریسک بروز آرتروز زانو را افزایش دهند. برخی از این عوامل عبارتند از :
افزایش سن : با پیر شدن، ریسک بروز آرتروز زانو افزایش می یابد. به طور عمومی ، آرتروز زانو بیشتر در افراد بالای ۵۰ سال دیده می شود. با گذشت زمان ، کارتیلاژ مفصلی دچار سایش و تخریب طبیعی می شود که ممکن است به آرتروز منجر شود.
افزایش وزن : افزایش وزن نامتعارف نیز میتواند ریسک ابتلا به آرتروز زانو را افزایش دهد ، زیرا بر روی مفاصل بار اضافی تحمیل می گردد.
جنسیت : تحقیقات نشان داده است که زنان در مقایسه با مردان ، به طور عامل در معرض ریسک بیشتری برای آرتروز زانو قرار دارند.
ورزش سنگین : اجرای حرکات یا انجام تکنیکهای نادرست در ورزشها و مسابقات ورزشی هم می تواند به طور مستقیم روی زانوها اثر بگذارد و ریسک بروز آرتروز را افزایش دهد.
عوامل شغلی : برخی از مشاغل و فعالیتهایی که نیاز به بلندکردن اجسام سنگین و انجام کارهای سنگین یا تکراری دارند ، ممکن است ریسک بروز آرتروز زانو را افزایش دهند.
بیماریهای مزمن : بیماریهایی مانند دیابت ، فشار خون بالا و چربی خون بالا می توانند ریسک بروز آرتروز را افزایش دهند.
سابقه جراحی زانو : افرادی که جراحی زانو داشته اند، ممکن است به ریسک بروز آرتروز زانو بیشتری دچار شوند.
عوامل ژنتیکی : داشتن آرتروز در خانواده می تواند ریسک بروز این بیماری را افزایش دهد. ژنتیک نیز نقشی در تمایل به آرتروز دارد.
صدمات زانو : صدمات قدیمی یا مکرر به زانو میتوانند غضروف زانو را تخریب کنند و ریسک بروز آرتروز را افزایش دهند.
برای کاهش ریسک بروز آرتروز زانو ، اقدامات پیشگیری مناسبی از جمله حفظ وزن به حد معقول ، اجتناب از صدمات مکرر و توجه به سلامت مفاصل را انجام داده و به مراقبت از مفاصل خود بپردازید.
نحوه تشخیص آرتروز زانو
روش های تشخیص آرتروز زانو چگونه است؟
تشخیص آرتروز زانو توسط پزشکان و متخصصان به کمک ترکیبی از اطلاعات بالینی ، تاریخچه پزشکی ، امکانات تصویربرداری و آزمایشات مختلف صورت می پذیرد. در بخش زیر روشهای تشخیصی متداول برای آرتروز زانو را مرور خواهیم کرد :
مصاحبه و معاینات بالینی : پزشک ابتدا با درمانجو به صورت مفصل مذاکراتی را انجام داده تا به تاریخچه بالینی بیماری ها (خصوصاً موارد ژنتیکی) ، علائم و نشانه ها ، شدت درد بپردازد. همچنین او به اطلاعات مرتبط با عوامل خطری نظیر شغل ، ورزش ها و فعالیت های روزمره و وزن بیمار توجه میکند.
بررسی جسمانی : پزشک از طریق معاینه و ارزیابی فیزیکی درمانجو ، بررسی های موشکافانه خود را انجام می دهد. این ارزیابی شامل بررسی حرکت پذیری زانو ، درد و تورم ، تغییرات در شکل زانو و اندازه و قدرت عضلات محیطی مفصل زانو می گردد.
تصویربرداری : تصویربرداری از مفصل زانو میتواند در تشخیص آرتروز کمک کند. روشهای متداول شامل :
رادیوگرافی با اشعه ایکس (X-ray) : اسکن زانو ، تصاویر تختی از مفصل زانو ایجاد کرده که به نمایش تغییرات در ساختار استخوانها و مفاصل کمک میکند. در مورد آرتروز ، محل های قرارگیری ، تغییرات در فاصله مفصلی و تغییرات استخوانی قابل رؤیت هستند.
آنتروگرافی : در این روش یک ماده رادیواکتیو به مفصل زانو تزریق و تصاویر ترکیبی از مفصل زانو در حالتهای مختلف حرکتی ایجاد میشود. این روش به تشخیص مشکلات مفصلی و تغییرات در کارتیلاژ کمک میکند.
تصویربرداری ام آر آی (MRI) : این نوع تصویربرداری با استفاده از میدان مغناطیسی و امواج رادیویی تصاویر با کیفیت بالا از مفصل زانو و کارتیلاژ ایجاد میکند. ام آر آی برای تشخیص تغییرات ناشی از آرتروز و تصویربرداری با کیفیت بالا از مفصل زانو مفید است.
آزمایش خون : در برخی موارد ، آزمایش خون ممکن است برای اطمینان از عدم وجود بیماریهای دیگری که ممکن است علائم مشابه آرتروز را ایجاد کنند صورت می پذیرد.
با ترکیب اطلاعات این منابع ، پزشک میتواند به تشخیص نهایی آرتروز زانو رسیده و برنامه درمانی مناسب را تعیین کند. در صورت تایید آرتروز ، درمانها ممکن است شامل تغییرات در سبک زندگی ، فیزیوتراپی و در موارد شدیدتر جراحی باشد.