درمان در رفتگی شانه با فیزیوتراپی

علت در رفتگی شانه چیست؟

بی ثباتی های مفصل شانه معمولاً میتواند به عوامل مختلفی رخ دهد.  از جمله این عوامل میتواند ضعف عضلات روتاتور کاف باشد. معمولاً این افراد اعلام می کنند که از بچگی دچار نیمه دررفتگی های شانه می شدند.

 افرادی که به علت ضعف عضلات روتاتور کاف و شلی لیگامانی دچار نیمه در رفتگی های مفصل شانه می شوند ، میتوانند از طریق فیزیوتراپی و تمرین درمانی مرحله ای و تخصصی درمان شوند ، که معمولاً ۸۵ درصد این افراد نتیجه بسیار مطلوبی از فیزیوتراپی می گیرند و می توانند این ضعف را برطرف کنند.

از جمله عوامل دیگر که باعث بی ثباتی مفصل شانه میشود :

 آسیب به قسمت جلویی کپسول شانه یا لابروم شانه و یا لیگامان های مفصل شانه است.

معمولا بیمارانی که در اثر ضربه و یا یک ضایعه دچار بی ثباتی و آسیب در ناحیه مفصل شانه شده اند ، نیاز به عمل جراحی پیدا میکنند و تقریبا فقط ۱۵ درصد آنها ممکن است بدون نیاز به جراحی و با فیزیوتراپی درمان شوند. در بسیاری از افرادی که ضایعه شدید منجر به در رفتگی مفصل شانه شده‌ است ، پس از جراحی و جا انداختن مفصل شانه ممکن است همچنان فرد نیمه دررفتگی و یا حتی رفتگی های مکرر را در مفصل شانه تجربه کند که معمولا این افراد بعد از جراحی هم باید حتماً فیزیوتراپی و تقویت عضلات شانه را انجام دهند تا یکپارچگی مجموعه شانه تنظیم شود.

بهترین درمان دررفتگی شانه چیست؟

بهترین و موثرترین روش درمان در افرادی که بعلت ضعف عضلات روتاتور کاف دچار دررفتگی های مکرر شانه می شوند فیزیوتراپی میباشد. فیزیوتراپی این افراد شامل مجموعه ورزش های تخصصی جهت تقویت عضلات روتاتور کاف ، سرشانه ها ، گردن و کتف ها میباشد. هدف از انجام این تمرینات پیشگیری از دررفتگی های مکرر شانه و کتف میباشد.