در آناتومی اصطلاح اندام زیرین یا اندام تحتانی به صورت عمومی برای توصیف تمام قسمت های پا استفاده می شود. اما هر قسمت نام مجزایی دارند چنانچه ، از مفصل لگن تا زانو را ران اطلاق کرده و زانو تا مچ پا هم به اصطلاح ساق پا یا درشت نی معروف است. در واقع ساق پا قسمت پشتی پا می باشد و درشت نی یا ساق پا همراه با نازک نی کوچکتر جلوی ساق پا را تشکیل می دهند.

اندام تحتانی یا پایین تنه به بخشی از بدن اشاره دارد که شامل ساق پا ، زانو ، مچ و کف پا است. این اندام‌ها بخشی اساسی از ساختار بدن انسان را تشکیل می‌دهند و برای حرکت ، استقامت ، تعادل و پایداری بدن بسیار اهمیت دارند.

ساق پا ، که به صورت بین زانو و پا قرار دارد ، شامل دو استخوان بزرگ ، یعنی استخوان ساق بالایی و پایینی است. استخوان ساق بالایی (ساق بزرگ) شامل استخوان ساق (تیبیا) و استخوان ساق کوتاه (فیبولا) است. این استخوان‌ها به کمک ماهیچه‌ها و رباط‌ها با هم تعامل می‌کنند تا حرکت و پشتیبانی از بدن را امکان‌پذیر کنند.

زانو ، اتصال بین استخوان ساق و استخوان ران است. این مفصل پیچشی بوده و به واسطه رباط‌ها ، ماهیچه‌ها و سایر سازه‌های زانویی ، حرکت ، پشتیبانی و تعادل در پا را فراهم می‌کند.

کف پا شامل استخوان‌های کوچکی است که در تشکیل قسمت پایینی پا نقش دارند. این استخوان‌ها در تعادل و توزیع وزن بدن در طول پا نقش مهمی ایفا می‌کنند و در ایستایی و حرکت بهبود می‌بخشند.

پاها شامل بخش پایینی بدن است که شامل ساق پا، زانو، کف پا و انگشتان پا می‌شود. این اندام‌ها برای حرکت ، پشتیبانی و کارکرد روزمره بسیار مهم هستند.

به طور کلی ، اندام تحتانی نقش حیاتی در حرکت ، تعادل و کارکرد صحیح بدن دارد و از جمله بخش‌های اصلی است که به مراقبت و توجه نیاز دارد.